Μικρές οι εικονίτσες... αλλά, ΠΟΛΛΑ, ΛΕΝΕ!

Μικρές οι εικονίτσες... αλλά, ΠΟΛΛΑ, ΛΕΝΕ!

Ιστορίες Αιώνων, που ενώνονται με όλου του κόσμου τις στιγμούλες!

Πάπυροι και πάπυροι, βιβλία και μελάνες!

Έλιωσαν και κουμπάκια υπολογιστών, τόσο που δεν "βλέπεις" τα γράμματα!

Πρέπει να λιώσεις πολλά κουμπάκια, ακόμα, μέχρι να καταφέρεις να αξιωθείς, να περιγράψεις σωστά, έστω, μία στιγμούλα!... μια φευγαλέα στιγμούλα της ζωής σου, που τόλμησες και φωτογράφησες ΤΑ ΑΓΙΑ!
Σταγόνα στον Ωκεανό!
Αμαρτία διαρκείας, το επιτρέπαν και οι Ιερείς, νομίζαμε πως σώζουμε ΤΑ ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ, νομίσαμε πως έτσι θα δυναμώσουμε την Πίστη, ακόμα και τον τουρισμό, ναι...
ναι, ναι
κι άλλα ναι, βάλε κι άλλα

και μια τελεία.

Αυτή η διαρκείας εξομολογούμενη διαρκείας αμαρτία μου, ήταν και η αφορμή να βλέπω, ότι δεν είδα στην ώρα του.

και χθες, είδα, αυτές τις τυχαίες τοποθετήσεις, δεν ήταν ίδιας μέρας, λένε πολλά, ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ ΠΟΛΛΑ, σε μένα, όμως!

και τώρα ανατρίχιασα...

Ο Άγιος Εφραίμ, δεν βρέθηκε τυχαία, τελικά, να τον "δείχνει" η Παναγιά!
Εκείνη την ώρα, μαζί τις αγόρασα, με τράβηξαν και οι Δυο, φάτσα βιτρίνα ο Άγιος Εφραίμ, σα να έλεγε: ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ!
Κρυμμένη η Παναγιά σε μια γωνίτσα, άλλος δεν θα την έβλεπε, μού μίλαγε το χαμόγελό της και τα χέρια της!
Δε φόραγα γυαλιά, δεν είχα και λεφτά, έψαχνα κέρματα, δεν είδα ότι έλειπε ο Χριστός!

μετά... μετά, κλικ, κλικ, βιαστικά, έφυγα, κι έμεινα εδώ να "βλέπω", τα Θαύματα, τα Θαυμαστά!

και τότε, στον Περιφερειακό, το όραμα, η Ίδια η Παναγιά.... της είπα κι έστριψε, δεν ήξερα που, μετά έμαθα, η οδός, λεγόταν Ευφραιμίδου! ξανά όραμα το βράδυ και μ' έσωσε, κιόλας! (Βλέπε θαύματα και Σημάδια 1)

Όλα γύρω - γύρω όλοι, μόνο η Πίστη μας, απ' έξω!
Έτσι πάει, δυστυχώς!
Έχω τόσα πολλά να γράψω, ευτυχώς, κρατάω στίγματα φωτογραφιών!

Αυτές οι ΙΕΡΕΣ πρωτότυπες Δυάδες, Αν ξέρατε, τί Ιστορία λένε, αυτές τις μέρες και τι ανατριχίλα (ρίγος) ΑΝΩΤΕΡΟ, με διαπερνά, απόψε... όσο τις κοιτάζω, ενώ πατάω κουμπάκια!!!

Νύσταζα πολύ, απόψε.
¨ημουνα ερείπιο, απόψε.
Φύσηξε αρκετά, απόψε, τόσο που έκλεισα και τα παράθυρα, γιατί γινόταν ρεύμα, και χτύπαγαν οι πόρτες νυχτάτικα, (όχι, σαν χθες, όμως! Εκείνο, δεν ήταν πόρτα! Ίσως ήταν προμήνυμα απ' την έκρηξη που έγινε απόψε, κι επειδή χρωστούσα στο ΘΕΟ, αντί προσευχής, στάθηκα εδώ, με αρκετά εμπόδια πάλι.... κολλημάτων καρτελών, κ.λ.π.

Κρατάω πρόχειρες τις αναρτήσεις, είναι βιαστικές, γιατί καθόταν το παιδί, ως τις μία; αύριο, θα συμπληρώσω και θα διορθώσω.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΟΥ, λέει, στον ΑΕΡΑ< ΤΩΡΑ!!!
Ο ΑΣΣΟΣ ΜΟΥ, που τον έλιωσα απ' την ταλαιπωρία, εδώ και ένα χρόνο, τώρα!
Ξύθηκε πολύ χρώμα, κι εδώ και καιρό, ότι πρόλαβα, προστατεύτηκε με ζιλοτέιπ!

Αέρας. Αγριεύει.
Η οθόνη ζαλίζει, κι οι ευθείες μαζί!

(Ευθείες λέω τις τρεις ευθείες του Ευθειασμού του αυχένα μου, που μού απαγορεύουν αυτή την στάση, ΑΛΛΑ, άμα ζεις από αμέτρητα θαύματα, ποιος κολώνει στις στροφές και στις ευθείες;
ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ!
ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ, ΕΔΩ!
ΓΙΑ ¨ΟΣΟ!

Δεν τελειώνουν αυτά που έχω να σας πω, γι' αυτές τις μέρες, κι αυτές τις εικονίτσες!
Να μας έχει ΚΑΛΑ! ΌΛΟΙ ΤΟΥΣ< να μας προστατεύουν!

4 και 14, Η ΠΟΛΗ...
Πόνος στην ΠΟΛΗ.
Όχι, δεν αντέχω να πονάει κανείς!
Οι άνθρωποι δεν είμαστε πιόνια!
Κάποιοι παίζουν, δε θέλω να μάθω δε θέλω να δω.

Βόηθα, Χριστέ μου, να λυθεί αλλιώς το άδικο, ¨ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

Κοιτάς αλλού;

Κι εγώ, διστάζω τόσο πολύ, να προκαλέσω με τις δικές μου αναρτήσεις!

Καλέ μου Χριστέ, σε πήρα κοντά μου, απόψε είχα μόνο την μικρούλα, τον ΆΣΣΟ μου, δε μπορώ να σε καθυστερώ, σε έχω προ πολλού, ΕΠΙΛΕΞΕΙ!

(¨ονειρο - Σωτήρα, καλοκαίρι 2015)