Ψάχνοντας τα "Όνειρα" και τις "Φωνές"....

Ψάχνοντας τα "Όνειρα" και τις "Φωνές"....


Εδώ στα μπλογκ μου, Δυνατότερα Συμβάντα της Ζωής μου, τα τυλίγω με φτωχές σε έννοια ετικέτες, κι έτσι, εύκολα κάποιοι μπορούν να πουν, η Κατερίνα χάζεψε... κ.λ.π. γνωστά.

Δεν είναι έτσι, όμως.

Μέσα από "Ονειρο", γνώρισα τον Άγιο Εφραίμ.
Μέσα από "Όνειρο", πάλι με Μήνυμα του Αγίου Εφραίμ, δεν πήγε ο πεθερός μου Νεκροτομείο, αλλά έζησε άλλους τρεις μήνες.
Είναι πολλά, δεν είναι, δεν είναι δυο και υπάρχουν πολλά γραμμένα στο μπλογκ "Θαύματα και Σημάδια Νο1"

Όραμα ήταν διπλό με την Παναγία Γοργοεπήκοο, και Θαύματα μαζί, κι αυτό γραμμένο.

Κι οι Φωτοσκιάσεις της Αγίας Υπομονής στον Άγιο Νεκτάριο... δεν ήταν Φωτοσκιάσεις.

Κι ο Λευκός Άγιος Εφραίμ και πόσα άλλα δεν έχω γραμμένα!

Όπως και να έχει με μένα, δεν έχω φανατισμό, απλά, βαθιά και σταθερή Πίστη, σε ΟΤΙ ΑΝΩΤΕΡΟ, έμαθα να σέβομαι από παιδί.

Μεγαλώνοντας, είδα, ένιωσα, πως πολλά αθώα πράγματα (κατά κάποιους), μπορεί να είναι αμαρτία, κι έτσι, αυτοτιμώρησα λίγο τον εαυτό μου και δεν κοινωνούσα συχνά. (Πολύς ο χρόνος...)

Να μην εξομολογηθώ, εδώ, δημόσια, όμως, ήθελα να πω, πως, ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ περίπτωση, εγώ (της Κατερίνας - έκφραση που εννοεί, κι άλλοι θα σας πουν ότι ισχύει, ότι δεν είναι εγωιστικό και δεν αυτοπροβάλλομαι)
ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ περίπτωση, να τολμήσω να αγγίξω τον ΙΔΙΟ τον Χριστό, ούτε στα λεγόμενά μου, πόσο μάλλον στα όνειρά μου και να κάθομαι εδώ, σαν μια τυχαία που ζητάει αυτοπροβολή, ειδικά αυτή την εποχή, με τόσους ΤΑΧΑ, Τυχαίους θανάτους!

Δεν ΥΠΗΡΧΕ, αν δεν συνέβαινε, πριν δυο χρόνια, κάτι που δεν τόλμαγα να το πω, το έδιωξα απ' το μυαλό μου με το τόλμημα και μόνο της σκέψης!

Ούτε που το έγραψα, με θεώρησα αμαρτωλή, πολύ αμαρτωλή και στεναχωρέθηκα.

Κάπου έχω κρατήσει ένα στίγμα, τριγύρω απ' το "ΟΝΕΙΡΟ" (όσοι με "παρακολοθούν" χρόνια, θα δουν ότι είχα κλέψει μια φωτογραφία απ' το Φεις, που έδειχνε την εικόνα του Χριστού σε έναν υπολογιστή. Εκεί αναφέρθηκα στο ότι "ΚΑΤΙ" μού θυμίζει... Τί μού έγραψε όμως, ποτέ μου δεν το έγραψα, ούτε το τολμώ.
Κάπου όμως, κράτησα στίγμα εκείνης της νύχτας, όσο κι αν έχω ψάξει στην ύλη μου, κρύφτηκε, δεν μπόρεσα να εντοπίσω μέρα, μήνα, έτος.

Το ξέχασα, πες, σαν να μην έγινε.

Όμως, πέρσι, π 9ανατρίχιασα! Είναι ΠΑΡΟΝ! ΓΡάψε, μού λέει, αν και αρχίζει.... πόλεμος...

παραμονή του Σωτήρος, που έκλαιγε η ψυχή μου, που ήμουνα στο χωριό και δεν πήγα στην Σωτήρα στην αγρυπνία και στο πανηγύρι,
ξημερώματα, όταν πήγα να κοιμηθώ, αφού προσευχήθηκα, αφού το καντηλάκι μου ήταν εντάξει, αφού φίλησα την εικονίτσα του Αγίου Εφραίμ και την έβαλα κάτω απ' το μαξιλάρι μου, κοιτάζοντας προς το τζάκι, είδα την μικρή εικονίτσα του Χριστού.

Τότε... από μέσα μου, κι από μέγα βάθος, του είπα:

"Εσένα, ποιος τολμάει να σε πάρει στο μαξιλάρι του, Χριστέ μου;"

και ξάπλωσα.

Κοιμήθηκα ελάχιστα και ξύπνησα από ένα έντονο όνειρο.
Στον υπολογιστή ΚΑΠΟΙΟΣ δακτυλογραφούσε μία φράση:
"Όσο κι αν το καθυστερείς, θα με επιλέξεις..."

Με παραξένεψε, ξέφυγα απ' αυτό, μετά, με την ροή της ημέρας.

τα γράφω στο Νο 1, με τίτλο Μεταμόρφωση του Σωτήρος Ζαγοράς καλοκαίρι 2015, κάπως έτσι.

Μη μού ζητάτε πολλές εξηγήσεις, δεν έχω χρόνο, δεν έχουμε πολύ χρόνο...

μετά το κατάλαβα, που βρέθηκα 12 η ώρα στην Εκκλησιά του και μάλιστα στην Θεία Κοινωνία.

Από τότε.... η ζωή μου έχει αλλάξει, αφάνταστα.

Όχι, δεν είναι από φόβο, ούτε γιατί απαρνήθηκα τους ανθρώπους ή τους φίλους μου, ούτε επειδή 'τό 'ριξα στις Εκκλησιές", όπως είπε ένας φίλος, και πολλοί άλλοι.

Με πήγαινε με τον Τρόπο του, Όχι μόνο ο Χριστός, αλλά και Άλλοι Άγιοι (π.χ. Άγιος Νεκτάριος Νέας Ιωνίας και Βόλου) για να προσευχηθώ, ίσως και συνάμα,  να νιώσω αυτές τις αλλαγές που μεσολάβησαν στην Ορθοδοξία μας, κι εγώ "χάζευα" στις Τέχνες.

Αυτό κατάλαβα.

Κι επειδή, μπορεί να είμαστε μεν, πειραματόζωα, μα τα "ανθετικά" ποντικάκια τα κρατούν, γιατί τα χρειάζονται για νέες έρευνες και ΚΥΡΙΩΣ, τα ΣΩΖΕΙ ΑΝΩΤΕΡΟ ΧΕΡΙ, για όσο ΠΡΕΠΕΙ, όφειλα να σας εξηγήσω.

Είναι άπειρα αυτά που έχω "μάθει", έτσι, με "ΌΝΕΙΡΑ" και με άλλα "Σημάδια" και μετά από μέρες, μήνες ή και χρόνια, τα διαβάζω αλλού, σαν είδηση ΣΟΚ.
Για μένα, μπορεί και να μην είναι.
Να το έχω περάσει νωρίτερα και γι' αυτό δεν είχα κέφι και βόλτα, ενώ εσείς διασκεδάζετε!

Αυτά.

Τον κοιτάζω.
"Να γράψω για σήμερα;"
χθες, σκέφτηκα, αφού είδα ρολόι.
Ένα πουλί!!!
Δεν ήταν καλό

Διακοπή.
Νιαούρισμα.
¨ηξερα ότι η Ελπίδα είναι έξω.

Σηκώθηκα.
Ναι, ήταν. Μαζί της ένα μικρότερο γατί, που της μοιάζει.

Εμπόδια φυσικά, που δεν με βιάζουν, να σας πω περισσότερα.

Μπορεί κάποια, να είναι μόνο για μένα ή, να μην είναι η στιγμή τους.

Απλά, έπρεπε να εξηγήσω κάποια πράγματα.

Να υπάρχουν έτσι, ΚΑΙ στον αέρα μου!

¨η ασθενοφόρο ή πυροσβεστική!
Σειρήνα και ήταν μία και πέντε.

ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ, ΜΗΝ Αφήνεις άλλο το κακό!
Είμαστε πολλοί μαζί σου, θα το δεις!