Ξέσπασμα

(Αυτό μού βγήκε απόψε, στην ανάρτηση του Αγίου Νεκταρίου, που λέω "συμπλήρωμα")

...Κι είναι κι εκείνα τα "όνειρα", που δεν είναι ακριβώς όνειρα... αλλά... σε ΠΟΙΟΝ να εξηγήσεις και να σε καταλάβει;
Πολλοί μιλούν, βάση του τι έχουν διαβάσει, τι τους έχουν πει, τα παλιά τα χρόνια, λες και τα σημερινά τα χρόνια, οι Άγιοι κοιμούνται, όπως κι εμείς!

Από εμπειρία ζωής, μηδέν!
Κι είχαν, δε μπορεί, απλά... δεν απέδωσαν ποτέ την "σύμπτωση" ή "την καλή τους τύχη", σε βοήθεια Ανώτερη.
"Να σού πω εγώ θαύματα!..." μού λέει προχθές μία κυρία.
"Να κανονίσουμε, να βρεθούμε, άλλη μέρα, να μού πεις. Τα έχεις ζήσει; Σε κοντινά σου πρόσωπα;"
"Όχι, τα έχω διαβάσει!"

..."Άσε, φιλενάδα, προτιμώ να τα διαβάσω από βιβλίο", δεν το είπα, αλλά το σκέφτηκα.

"Θαύμα είναι κι ότι ζεις! Κι ότι μού λες, "όλα Καλά", σε βλέπω και στην "τρίχα" και χαίρεσαι σαν παιδί στο πάρκο, μαζί με τα εγγονάκια σου, ξέρεις από ευτυχία! Τον Σταυρό σου να κάνεις και να κοιτάς συχνά Ψηλά και να λες "Ευχαριστώ", για τα πιο απλά πράγματα, που τα θεωρείς δεδομένα.
Και να μην κρίνεις εύκολα τους άλλους... Να ρωτάς, να μαθαίνεις, να μην παθαίνεις ... να προλαβαίνεις... (τα μισά, ίσως είπα, δεν είχα πατήσει το play. )

Τότε άκουσα το κοριτσάκι να την τραβάει και να της λέει:
"Σ' αγαπώ, γιατί είσαι η γιαγιά μου!"
Πόσα νοήματα να είχε αυτή η φράση;
Πόσα δεν σκέφτηκα!
Κι εγώ την αγαπώ την κυρία, γιατί είναι γνωστή μου, και γιατί αγαπάω όλον τον κόσμο, αλλά... έχω και ... όρια! Άνθρωπος είμαι κι εγώ! Πόσο;

Το βάθος της Πίστης, νιώθω, πως βγαίνει μέσα από δοκιμασίες, κι όχι επειδή κάποιος τηρεί μόνο, τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας!
Αν δοκιμαστείς κι αντέξεις, ναι, τότε πες μου: "Είμαι Χριστιανή, Πιστεύω!"
Κι αυτό, δεν λέγεται!
Στην τελική, πράττεται.
...Γιατί, Πίστη χωρίς συγγνώμη, για τον τρόπο μου και την συμπεριφορά μου, δεν ζυγίζεται στην ίδια ζυγαριά, με άλλον Χριστιανό, που δε σου "γεμίζει το μάτι", δε μπα να εξομολογείσαι κάθε βδομάδα, δε μπα να ξέρεις προσωπικά, όλους τους Καλόγερους του Αγίου Όρους!

"Πώς αδυνάτισες έτσι; Πώς παραμέλησες έτσι τον εαυτό σου; Τον είδες στον καθρέφτη; Ρωτάς τον άντρα σου, αν τ' αρέσεις έτσι, αν μπορεί να σε κυκλοφορεί έτσι;"

Τί είπε η γυναίκα, Άγιε μου Νεκτάριε, κι έτυχε να σού τα συμπληρώσω, έτσι, τώρα, εδώ, χύμα!

Από αρρώστιες δεν ξέρει, ούτε από δοκιμασίες ζωής, ευτυχώς!
Ποτέ μη μάθει, μα εκείνη την βόλτα για τα θαύματα, θα καθυστερήσω να την κάνω, Σ'χώρα με! Ξέρεις, Εσύ!
Να αναστηλωθώ πρώτα, να είμαι ήρεμη και να της εξηγήσω, πως τα ζευγάρια, η οικογένεια, οι φίλοι, σ' αγαπάνε για την ψυχή σου, κι όχι για την εικόνα σου, που εύκολα αλλάζει, αν σού χτυπήσει πολλές φορές την πόρτα σου η Υγεία ή τα προβλήματα.
Αν έχεις και λεφτά, κιόλας και κυρίως τα διαθέτεις για σοβάτισμα "εικόνας", όλα είναι απλά και εύκολα!
(Αυτό το κείμενο προστέθηκε στις 14, δεν πειράζει! Το θυμήθηκα και εκτονώθηκα!)