Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει την ιερά μνήμη των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης των Ισαποστόλων παίδες μου! Το Συναξάρι του Αγίου Κωνσταντίνου είναι τεράστιο, η ζωή του ήταν γεμάτη, Αυτοκράτορας γαρ, με δόξες και τιμές αλλά και τα βάσανα και τις έγνοιες που συνεπάγεται μια τόσο υψηλή εν ανθρώποις θέση...Σε δύο πράγματα από τον βίο του Μεγάλου Κωνσταντίνου θέλω να σταθώ. Στο μεράκι που είχε για το Θεό, τον Οποίο είχε στο νου και στην καρδιά του από μικρός κι ας μην Τον γνώριζε,
, κι ήταν αυτό το μεράκι που που οδήγησε τον Άγιο, τότε που η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ταλανιζόταν από συνωμοσίες και στάσεις και ανταρσίες και κινδύνευε, να προσευχηθεί με θέρμη να του αποκαλυφθεί ο Θεος... Όπερ και εγένετο, με μια συγκλονιστική θεοσημία, καθώς ένα δειλινό σχηματίστηκε στον ουρανό το Σημείο του Σταυρού, με τη φράση "τούτω νίκα", και τότε ο Αγιος, χρησιμοποιώντας το αήττητο τρόπαιο, κατήγαγε την μεγαλύτερη νίκη που τον εδραίωσε για τα καλά, και έκτοτε μπόρεσε να αφοσιωθεί απερίσπαστος στο έργο του αλλά και στην καλλιέργεια της πίστης του, δείχνοντας μεγαλο ενδιαφέρον για τους χριστιανούς και την Εκκλησία εν γένει, που εκείνη την εποχή αντιμετώπιζε προβλήματα πολλά και μεγάλα.
Το δεύτερο στο οποίο θέλω να σταθώ είναι ότι, όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος βαπτίστηκε Χριστιανός Ορθόδοξος, δεν ξαναφόρεσε ποτέ τον αυτοκρατορικό χιτώνα. Παρέμεινε φορώντας για πάντα το λευκό χιτώνιο της βάπτισής του... αυτό, σε μάς τους χριστιανούς, πρέπει να λέει πολλά. Κι έχει μεγάλη σημασία, δεδομένου του ότι ο Αγιος Κωνσταντίνος έχει δεχθεί ανα τους αιώνες αβυσσαλέο μίσος και συστηματική κατασυκοφάντηση και χλεύη από τους πάντες, αλλόθρησκους, άθεους, αιρετικούς, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μια μέγιστη πολιτική φυσιογνωμία που γνώρισε τον Χριστό, Τον αγάπησε και έκτοτε η συμβολή του στην ορθοτόμηση της πίστης μας κρίνεται καθοριστική.
Η δε μητέρα του, η Αγία Ελένη, ήταν μια ευσεβής γυναίκα, ευλαβής, που ξόδεψε ό,τι είχε και δεν είχε για να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο όνειρο που είχε ο κάθε χριστιανός: να ανασύρει τα Πανάγια Προσκυνήματα, τον Γολγοθά, τον Πανάγιο Τάφο... Έτσι, το 326 μ.Χ. με κόπους και με βάσανα κι έναν σκασμό λεφτά, πήγε στην Ιερουσαλήμ με τους εργάτες της και το ρίξανε στο σκάψιμο. Σκάβανε μέρα και νύχτα, κοντέψαν να μην αφήσουν όρθιο τίποτα, ώσπου... σύμφωνα με την παράδοση, ένας εργάτης διέκρινε βασιλικό να έχει ξεπηδήσει μέσα απ τα σκουπίδια και τα μπάζα σε μια χωματερη. Έσκαψαν κι εκεί, και ιδού, ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου, και οι σταυροί των δύο ληστών....
Μεγάλη η χάρις των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, να έχουμε την ευχή τους εν παντί καιρώ, κι είθε έναν κόκκο από την πίστη που είχαν αυτοί στον Χριστό, την πίστη που σώζει...
Χρόνια πολλά κι ευλογημένα στους Κωστηδες, στις Ντινούλες και στις Ελενίτσες που λατρεύουμε, να έχουν την ευχή και τη χάρη των Αγίων τους, και σε όλο τον κόσμο!
Τελευταία Κυριακή Αναστάσιμη παίδες μου! Σήμερα, του Τυφλού!
Χριστός Ανέστη κόσμεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!
<3 <3 <3
Το δεύτερο στο οποίο θέλω να σταθώ είναι ότι, όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος βαπτίστηκε Χριστιανός Ορθόδοξος, δεν ξαναφόρεσε ποτέ τον αυτοκρατορικό χιτώνα. Παρέμεινε φορώντας για πάντα το λευκό χιτώνιο της βάπτισής του... αυτό, σε μάς τους χριστιανούς, πρέπει να λέει πολλά. Κι έχει μεγάλη σημασία, δεδομένου του ότι ο Αγιος Κωνσταντίνος έχει δεχθεί ανα τους αιώνες αβυσσαλέο μίσος και συστηματική κατασυκοφάντηση και χλεύη από τους πάντες, αλλόθρησκους, άθεους, αιρετικούς, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μια μέγιστη πολιτική φυσιογνωμία που γνώρισε τον Χριστό, Τον αγάπησε και έκτοτε η συμβολή του στην ορθοτόμηση της πίστης μας κρίνεται καθοριστική.
Η δε μητέρα του, η Αγία Ελένη, ήταν μια ευσεβής γυναίκα, ευλαβής, που ξόδεψε ό,τι είχε και δεν είχε για να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο όνειρο που είχε ο κάθε χριστιανός: να ανασύρει τα Πανάγια Προσκυνήματα, τον Γολγοθά, τον Πανάγιο Τάφο... Έτσι, το 326 μ.Χ. με κόπους και με βάσανα κι έναν σκασμό λεφτά, πήγε στην Ιερουσαλήμ με τους εργάτες της και το ρίξανε στο σκάψιμο. Σκάβανε μέρα και νύχτα, κοντέψαν να μην αφήσουν όρθιο τίποτα, ώσπου... σύμφωνα με την παράδοση, ένας εργάτης διέκρινε βασιλικό να έχει ξεπηδήσει μέσα απ τα σκουπίδια και τα μπάζα σε μια χωματερη. Έσκαψαν κι εκεί, και ιδού, ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου, και οι σταυροί των δύο ληστών....
Μεγάλη η χάρις των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, να έχουμε την ευχή τους εν παντί καιρώ, κι είθε έναν κόκκο από την πίστη που είχαν αυτοί στον Χριστό, την πίστη που σώζει...
Χρόνια πολλά κι ευλογημένα στους Κωστηδες, στις Ντινούλες και στις Ελενίτσες που λατρεύουμε, να έχουν την ευχή και τη χάρη των Αγίων τους, και σε όλο τον κόσμο!
Τελευταία Κυριακή Αναστάσιμη παίδες μου! Σήμερα, του Τυφλού!
Χριστός Ανέστη κόσμεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!
<3 <3 <3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου