Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016

Πρωταγωνιστής ο π. Γεώργιος Δεληκώστας


Για να καταλάβω...επειδή φεύγει ο ιερέας που είχατε εκεί, θα σταματήσει να υπάρχει η Εκκλησία; Θα παύσουν τα Μυστήρια; Μήπως θα φύγετε όλοι εκτός Εκκλησίας; Η θα πηγαίνετε μόνο εκεί που λειτουργεί ο συγκεκριμένος ιερέας; Είναι πολύ όμορφο η ενορία να αγαπά τον ιερέα της. Αλλά πολύ επικίνδυνο οι πιστοί να μετατρέπονται σε οπαδούς...
1 σχόλιοΜου αρέσει! · Σχολιάστε

*********


Spiros Makrigiannis προς Π. Γεώργιος Δεληκώστας
15 Νοεμβρίου στις 8:03 μ.μ.
Σαν παραμύθι...
Σε κάποιο χωριό που είχε ανεπτυγμένη κτηνοτροφία, αρκετοί κτηνοτρόφοι είχαν φτιάξει περιουσίες άλλος μεγαλύτερη άλλος μικρότερη... 
Όλοι άρχισαν από λίγα πρόβατα που τους άφηναν οι γονείς τους. Προσπαθούσαν αρκετά στην αρχή... Πρόσεχαν ικανοποιητικά τα πρόβατά τους μέχρι να αποκτήσουν περισσότερα με τις γέννες και τις νέες αγορές..... Τα άρμεγαν τακτικά και είχαν γάλα και μαλλί αρκετό για να περνούν πλούσια. Όταν είχαν αρκετά πια πήραν βοσκούς που εκτός από το να τα βγάζουν εκείνοι για βοσκή έπρεπε να τα αρμέγουν και να τα κουρεύουν τακτικά ακόμα και στο καταχείμωνο ώστε οι εργοδότες τους να περνούν πάντα πλούσια όλο και περισσότερο...
Πολλά πρόβατα όμως έτσι αρρώσταιναν... Συχνά μέναν πίσω από το κοπάδι και χάνονταν... Ω ναι... Πολλά ήταν εκείνα που χάνονταν... πολλά τα έτρωγαν λύκοι...
Όσο πλούταιναν αγόραζαν κι άλλα πρόβατα οι κτηνοτρόφοι... Οι βοσκοί δύσκολα τα έβγαζαν πέρα... Όλο και περισσότερα πρόβατα ξεστράτιζαν άρρωστα ή παραμελημένα... 
Ήταν κι ένας νέος της περιοχής που ονειρευόταν να έχει το δικό του μικρό κοπάδι... 
Βρήκε ένα μέρος καλό... Έστησε σιγά σιγά το μαντρί τουπάνω στα ερείπια ενός παλιού μαντριού με λίγα πρόβατα που του έδωσαν... Τα φρόντιζε πάρα μα πάρα πολύ προσεκτικά... Ήταν στο μαντρί τις περισσότερες ώρες κάθε ημέρας... Παρατηρούσε κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα που παρουσίαζαν τα ζωντανά του...
Κάποια μέρα εμφανίστηκε ένα από τα άρρωστα ταλαιπωρημένα ξεστρατισμένα πρόβατα κάποιου άλλου κοπαδιού... Μόνο του έφτασε εκεί... Ο νεαρός το περιμάζεψε, το γιάτρεψε, το περιποιήθηκε χωρίς να παραμελεί όμως τα δικά του κι εκείνο τον αγάπησε τόσο που τον ακολουθούσε πια παντού όλη την μέρα κάθε μέρα... Τις επόμενες μέρες φάνηκε ένα άλλο ξεστρατισμένο πρόβατο εκεί κοντά... Το πρώτο πρόβατο πήγε για λίγο κοντά του... Έπειτα γύρισε στο μαντρί... Το καινούργιο πρόβατο πλησίασε δειλά... Ο βοσκός το περιμάζεψε με στοργή και το περιποιήθηκε όπως το πρώτο.
Να μην σας τα πολυλέω... Κάπως συνεννοούνταν πρόβατο με πρόβατο και όλο περισσότερα παραμελλημένα, ταλαιπωρημένα ζωντανά έβρισκαν εκεί καταφύγιο γλυτώνοντας γκρεμούς και λύκους... Κι όλα μα όλα έπαιρναν τον νεαρό στο κατόπι , κι έτσι εκείνος δεν δυσκολεύονταν καθόλου να οδηγεί το κοπάδι...
Κανένας δεν πήρε χαμπάρι τίποτε... Μέχρι που το κοπάδι του νεαρού βοσκού μεγάλωσε πολύ... Τότε κάποιοι βοσκοί φοβήθηκαν μην εκτεθούν στα αφεντικά τους... Έτρεξαν λοιπόν και είπαν ότι ο νεαρός κτηνοτρόφος έκλεψε πολλά πρόβατα... ότι άλλα τα μάγεψε.. άλλα τα κορόϊδεψε με καρότα... Και οι μεγαλοκτηνοτρόφοι κατάλαβαν μεν τι έγινε αλλά αντί να θυμώσουν με τους βοσκούς τους θύμωσαν με τον νεαρό... Και πήγαν στον άρχοντα... και του είπαν χίλιες δυό κατηγορίες εις βάρος του... Εκείνος χωρίς να εξετάσει καλά το θέμα τους εμπιστεύτηκε... Έδιωξε τον νεαρό μακρυά από την περιοχή. Το μαντρί που με τόσο κόπο ανέστησε από ερείπιο το κατάσσχεσε... Κι έστειλε ένα βοσκό να φυλάξει τα πρόβατα...
Εκείνα όμως άρχισαν να βελάζουν απελπισμένα και να μην δέχονται καθόλου τροφή... Βέλαζαν τόσο που ακουγόταν μέχρι το αρχοντικό του ηγεμόνα... Ήταν αποφασισμένα... ή να τρελάνουν τον άρχοντα με τα βελάσματά τους μέχρι να τους φερει πίσω τον αγαπημένο νεαρό κτηνοτρόφο ή να τρέξουν τα περισσότερα προς τα εκεί που πήγε ο κύρης τους ή να φύγουν στο δάσος ξανά αψηφώντας γκρεμούς και λύκους... έτσι κι αλλιώς ένοιωθαν πως αν έμεναν εκεί, πάλι γρήγορα θα τα παραμελούσαν και θα αρρώσταιναν....
Τι αποφάσισε τελικά ο άρχοντας και ποιες ήταν οι συνέπειες;;;
Θα το μάθουμε στο επόμενο επεισόδιο...

***
Χάρη στον πατέρα George Delikostas εμπνεύστηκα κι έγραψα αυτά τα 10 ποιήματα εκεί στο ξωκλήσι μας και ήθελα με τον φίλο Γεώργιος Λεονταράς (George Leontaras) που τα κόσμησε με τις φωτογραφίες του να εκδώσουμε αυτό το βιβλιαράκι αφιλοκερδώς για να ενισχύσουμε το υπέροχο έργο του εκεί.... Έμεινε μόνο σαν e-book... Βλέπετε πως να βοηθήσει η Ι.Μ.Δ. να εκδοθεί όταν το πρώτο ποίημα είναι η μαρτυρία μου για τον π. Γεώργιο;;;;;



Σ' Αναζητώ
Ένα βιβλίο ποίησης του Σπύρου Μακρυγιάννη και με Φωτογραφίες του Γιώργου Λεονταρά. | Αφιερωμένο στον σεπτό Ιερό Ναό της Παναγίας Γορίτσας στον Βόλο.
ISSUU.COM

Μου αρέσει!Δείτε περισσότερες αντιδράσεις
Σχολιάστε
Σχόλια
Διάσωση Διασώστου

Απαντήστε...

Ειρηνη ημιν γι αυτο ο κοσμος φευγει απο την εκκλησια απο τα λαθη της ιεραρχιας ΥΠΟΜΟΝΗ ΠΑΤΕΡΑ ΓΕΩΡΓΙΕ
Μου αρέσει!Απάντηση218 Νοεμβρίου στις 6:19 μ.μ.
Βασίλης Κομπορόζος Καλοτάξιδο. Θα το διαβάσω. Ας μην μας πτοούν τα λάθη ιεραρχών. Είναι άνθρωποι. Στην εκκλήσία πάμε για τον Χριστό! Όπως δεν εγκαταλείπουμε την ιατρική αν συναντήσουμε έναν 'κακό' γιατρό ή την εκπαίδευση αν βρούμε 'κακό' δάσκαλο,έτσι δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε και την εκκλησία....
Μου αρέσει!Απάντηση116 ώρες
Spiros Makrigiannis Όπως δήλωσα Βασίλη μου σε ανάρτησή μου σήμερα...
Η πίστη μου θα μεγαλώνει παράλληλα με την απόσταση από την εκκλησία και τα δρώμενά της...
Δεν θα πηγαίνω εκκλησία πλην όταν μπορώ Κυριακή εκεί που θα λειτουργεί ο π. Γεώργιος. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για εκείνον και για εμένα... Εκείνος μου έδειξε τον δρόμο για το φως.
Μου αρέσει!Απάντηση3 ώρες

***
Π. Γεώργιος Δεληκώστας
14 Νοεμβρίου στις 9:08 π.μ.
Ο στόχος που είχε τεθεί όσον αφορά την Απήχηση των Δημοσιεύσεων για το πρώτο 48ωρο λειτουργίας της σελίδας ανερχόταν στις 10.000. Στις πρώτες όμως 30 ώρες ύπαρξης του ξεπεράστηκε κάθε στόχος. Ευχαριστούμε για την στήριξη σας.

Μου αρέσει!

**********
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΏ ΥΠΟΓΡΆΨΤΕ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΆΣΤΕ ΓΙΑ ΧΆΡΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΧΆΡΗ ΤΟΎΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΉ ΜΟΥ ΩΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥ ΕΓΓΎΗΣΗ....
ΠΑΤΉΣΤΕ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ ΚΑ;Ι ΜΠΕΊΤΕ ΣΤΗΝ ΣΕΛΊΔΑ ΣΥΛΛΟΓΉΣ ΥΠΟΓΡΑΦΏΝ! ΌΧΙ ΕΔΏ ΑΠΌ ΚΆΤΩ ΣΧΌΛΙΑ... ΔΕΝ ΜΕΤΡΆΝΕ..
Απευθύνομαι πλέον όχι μόνο στους Βολιώτες φίλους μου που γνωρίζουν εμένα και τον πατέρα George Delikostas όπως και το θέμα που προέκυψε εδώ, αλλά σε όλους τους απανταχού φίλους μου...
Δυστυχώς για εσάς ΔΕΝ γνωρίσατε αυτόν τον ΙΕΡΈΑ με όλα τα γράμματα κεφαλαία! Μακάρι να σας δοθεί η ευκαιρία.... Όσοι με γνωρίζετε έστω μόνο διαδικτυακά τα τελευταία χρόνια, ξέρετε τι άνθρωπος είμαι... Ξέρετε επίσης ότι ΔΕΝ είμαι θρησκόληπτος, και ΔΕΝ ήμουν καν θρησκευόμενος με την έννοια του να τρέχω στην εκκλησία με την πρώτη ευκαιρία... Ξέρετε ότι πέρασα πολλά και ότι στα πολύ δύσκολα όταν κλονίστηκε και η πίστη μου βρήκα στήριγμα εκεί σ' αυτή την εκκλησία, σ' αυτόν τον Ιερέα, στο ενωμένο σαν οικογένεια ετερόκλητο ποίμνιό του.... Και άρχισα να πηγαίνω τακτικά, να ηρεμώ, να εμπνέομαι, να γράφω (ολόκληρη συλλογή ποημάτων), να παίρνω δύναμη.... Ήμουν έτοιμος να μολυνθώ από ΜΊΣΟΣ και αυτός ο άνθρωπος με δυο λόγια με γέμισε αγάπη. ΔΕΝ θέλω να χάσω την δυνατότητα να τον συναντώ όποτε το χρειάζομαι... Η απομάκρυνσή του πληγώνει όχι τόσο εκείνον αλλά εμάς τους ανθρώπους που εκεί βρήκαμε παρηγοριά, στήριγμα και φως στον σκοτεινό δρόμο της ζωής μας... Και είναι πολλοί σας βεβαιώνω αυτοί που νοιώθουν σαν εμένα... Επαναλαμβάνω....
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΏ ΥΠΟΓΡΆΨΤΕ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΆΣΤΕ ΓΙΑ ΧΆΡΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΧΆΡΗ ΤΟΎΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΉ ΜΟΥ ΩΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥ ΕΓΓΎΗΣΗ....
ΔΕν υπάρχουν πολλοί παπαΓιώργηδες εκεί έξω... Υπάρχουν πολλά χρυσά ράσα μόνο...
Συνεχίστε να υπογράφετε και να σχολιάζετε!!!! Καλή κι ευλογημένη ημέρα σε όλους...
Καλό ξημέρωμα στις προσπάθειές μας....
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)