Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016
Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016
Ο παπάς κι ο κόσμος - Βόλος
"ΞΑΝΑΧΤΥΠΗΣΕ" Ο "EASY RIDER" ΙΕΡΕΑΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ ΜΕ ΤΗ HARLEY! Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ...
Έτσι το γραφείο τουρισμού “Παπαδόπουλος” θα αναλάβει τη μεταφορά των πιστών με λεωφορεία στην Άνω Γατζέα. Οι πιστοί που ενδιαφέρονται μπορούν να κλείσουν τις θέσεις τους καλώντας στο 6979182756. Το κόστος συμμετοχής είναι 3 € αν συμπληρωθεί με ώρα αναχώρησης 07:30, με αφετηρία την Νομαρχία και ενδιάμεσες στάσεις για επιβίβαση στα δικαστήρια, στο νοσοκομείο και στην Παναγία στην Τρύπα.
Αυτό είναι ένα ακόμα βήμα των δράσεων του κόσμου για την επιστροφή του π. Γεωργίου καθώς θα ακολουθήσει και η επίδοση των χιλιάδων υπογραφών που συγκεντρώθηκαν απο τους πιστούς για την επιστροφή του αγαπημένου τους Ιερέα στην οικογένεια της Παναγίας εις την Τρύπα.
Σπύρος - Ήταν και παραμένει αγαπημένος φίλος
Σπύρος - Ήταν και παραμένει αγαπημένος φίλος, απλά, τον νιώθω μπερδεμένο.
Θα τον βρει τον δρόμο του, είμαι σίγουρη.
Να 'ναι γερός κι ευτυχισμένος!
Το ότι χαθήκαμε, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα!
Θα τον βρει τον δρόμο του, είμαι σίγουρη.
Να 'ναι γερός κι ευτυχισμένος!
Το ότι χαθήκαμε, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα!
ΔΕΝ ΞΕΧΝΏ....
ΣΥΜΜΕΤΈΧΩ ΕΝΕΡΓΆ ΣΤΗΝ ΕΚΣΤΡΑΤΕΊΑ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΦΟΡΆ ΤΟΥ Π. ΓΕΏΡΓΙΟΥ ΔΕΛΗΚΏΣΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΊΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΎΠΑ...
ΣΥΜΜΕΤΈΧΩ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΆΤΙΚΗ ΜΕΤΆΒΑΣΗ ΜΕ ΛΕΩΦΟΡΕΊΟ ΣΤΗΝ ΓΑΤΖΈΑ.
ΕΝΗΜΕΡΏΝΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΑΛΏ ΌΣΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΥΣ ΜΠΟΡΏ ΏΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΈΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΤΎΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΙΜΉ ΤΩΝ 3 Ε ΑΝΆ ΆΤΟΜΟ ΈΧΟΝΤΑΣ ΠΡΟΠΛΗΡΏΣΕΙ ΈΝΑ ΜΉΝΑ (4 ΚΥΡΙΑΚΈς = 12 Ε) ΏΣΤΕ ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΊΟ ΝΑ ΚΆΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟΛΌΓΙΟ ΑΝΕΞΆΡΤΗΤΑ ΑΠΌ ΤΟ ΠΌΣΟΙ ΤΕΛΙΚΆ ΌΝΤΩΣ ΘΑ ΈΡΘΟΥΝ.
ΜΠΑΊΝΩ ΤΑΚΤΙΚΆ, ΕΝΗΜΕΡΏΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΎΩ ΜΗΝΎΜΑΤΑ ΑΓΆΠΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΊΔΑΣ ΣΤΗΝ ΣΕΛΊΔΑ ΜΑΣ (https://www.facebook.com/%CE%A0-%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%…/…)
ΣΥΜΜΕΤΈΧΩ ΕΝΕΡΓΆ ΣΤΗΝ ΕΚΣΤΡΑΤΕΊΑ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΦΟΡΆ ΤΟΥ Π. ΓΕΏΡΓΙΟΥ ΔΕΛΗΚΏΣΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΊΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΎΠΑ...
ΣΥΜΜΕΤΈΧΩ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΆΤΙΚΗ ΜΕΤΆΒΑΣΗ ΜΕ ΛΕΩΦΟΡΕΊΟ ΣΤΗΝ ΓΑΤΖΈΑ.
ΕΝΗΜΕΡΏΝΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΑΛΏ ΌΣΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΥΣ ΜΠΟΡΏ ΏΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΈΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΤΎΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΙΜΉ ΤΩΝ 3 Ε ΑΝΆ ΆΤΟΜΟ ΈΧΟΝΤΑΣ ΠΡΟΠΛΗΡΏΣΕΙ ΈΝΑ ΜΉΝΑ (4 ΚΥΡΙΑΚΈς = 12 Ε) ΏΣΤΕ ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΊΟ ΝΑ ΚΆΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟΛΌΓΙΟ ΑΝΕΞΆΡΤΗΤΑ ΑΠΌ ΤΟ ΠΌΣΟΙ ΤΕΛΙΚΆ ΌΝΤΩΣ ΘΑ ΈΡΘΟΥΝ.
ΜΠΑΊΝΩ ΤΑΚΤΙΚΆ, ΕΝΗΜΕΡΏΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΎΩ ΜΗΝΎΜΑΤΑ ΑΓΆΠΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΊΔΑΣ ΣΤΗΝ ΣΕΛΊΔΑ ΜΑΣ (https://www.facebook.com/%CE%A0-%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%…/…)
Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016
....μπέρδεψα τα λόγια μου
ΕΔΩ, μη χάσω το λινκ, που έχω φορτωμένο...
Ένα σχόλιο της Λαμπρινής που περίμενε... ώς συνήθως.
Την έχω εκπαιδεύσει στην Υπομονή, όπως το ίδιο έκπαίδευσα και τον Γιάννη, μέχρι που κι οι δυο μας καταλάβαμε (εγώ και ο Γιάννης, δηλαδή) πως κάποτε στερεύει.
Γι' αυτό και ΈΦΥΓΕ.
Τον "κράτησα" πολλές φορές, "γύρισε" πίσω, μέχρι την τελευταία μας συνάντηση, εκείνη, που φοβήθηκε μην τον γεμίσω κραγιόν, απ' τα φιλιά μου στο μέτωπό του.
(Σκόρπιο είναι, δεν χρειάζεται να το ψάξετε.)
Μετά, πέρασα πολλά,ακόμα περνάω, δεν είχα ενημέρωση, δεν ήθελα να μάθω, μάλλον.
Συχνά σκεφτόμουνα: "Άραγε, να ζει ο Γιάννης ή να μη ζει;"
Θυμήθηκα το: "Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;" και γέλασα με της κατάντιας σκέψη μου, την πρώτη φορά.
"Α, ρε, Γιάννη, πως καταντήσαμε...." μονολογούσα, εκεί στα άσχημα που ήμουνα.
....Περνούσα ζόρικα. Άγραφο κεφάλαιο, σκληρό για να το ζεις. Κάποτε είχα εμποδίσει να ζήσει ένα παρόμοιο ο Γιάννης και απορούσαν οι γιατροί κι ο Δήμος, για το δυναμικό ενδιαφέρον και την φιλία μου.
Αυτά,
κι αυτό δεν μπορώ να το αναπτύξω.
Πολλά τα κλειδωμένα λόγια μου. Όταν περάσει ο καιρός, αν είμαστε καλά! Καμπάνεεεεεεεες!
10 και 57!
Ο Γιάννης είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, πια!
Του μιλάω συχνά, ξέρω πως έφτασε ΨΗΛΑ, έτσι όπως τον έβλεπα να ζει, (αρρώστιες και δυσκολίες, εννοώ), δε μού λείπει, γιατί θα ήταν πολύ εγωιστικό να θέλω να ζει, έτσι!
...ΔΕ, δε, είναι "φρέσκια" η Φυγή του, μού το μαρτύρησαν πολύ καθυστερημένα, είναι κι άλλα, πολλά, δεν είμαι έτοιμη ακόμα, να μιλήσω όπως θέλω και Αν μπορώ, για τον Γιάννη!
Ξέρω καλά πως ο γιος του, η αδελφή του, όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι του πονούν και τους στοιχίζει η απουσία, έστω του ίσκιου του.
χμ, τελείως άσχετο με την έκφραση της στιγμής που γράφω, κοιτάζω δίπλα μου, έτυχε, να ετοιμάζω πάλι κάποια βιβλία να χαρίσω και βρέθηκαν μπροστά μου "ΟΙ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΚΩΝ".
...Χαμογέλασα... και το έφερα δίπλα στον υπολογιστή, πριν πολύ ώρα.
ΌΠοτε, θα το άνοιγα.
Νά, που το σχόλιο της Λαμπρινής, μ' έκανε να γράψω λόγια φτηνά, σαν τα δικά μου, και να μην αντιγράψω ποίημά του.
Και, το σχόλιο και βγήκαμε, όπως μπήκαμε.
Κάνει τζιζ η νύχτα και η μέρα μου, πάλι.
***
Ένα σχόλιο της Λαμπρινής που περίμενε... ώς συνήθως.
Την έχω εκπαιδεύσει στην Υπομονή, όπως το ίδιο έκπαίδευσα και τον Γιάννη, μέχρι που κι οι δυο μας καταλάβαμε (εγώ και ο Γιάννης, δηλαδή) πως κάποτε στερεύει.
Γι' αυτό και ΈΦΥΓΕ.
Τον "κράτησα" πολλές φορές, "γύρισε" πίσω, μέχρι την τελευταία μας συνάντηση, εκείνη, που φοβήθηκε μην τον γεμίσω κραγιόν, απ' τα φιλιά μου στο μέτωπό του.
(Σκόρπιο είναι, δεν χρειάζεται να το ψάξετε.)
Μετά, πέρασα πολλά,ακόμα περνάω, δεν είχα ενημέρωση, δεν ήθελα να μάθω, μάλλον.
Συχνά σκεφτόμουνα: "Άραγε, να ζει ο Γιάννης ή να μη ζει;"
Θυμήθηκα το: "Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;" και γέλασα με της κατάντιας σκέψη μου, την πρώτη φορά.
"Α, ρε, Γιάννη, πως καταντήσαμε...." μονολογούσα, εκεί στα άσχημα που ήμουνα.
....Περνούσα ζόρικα. Άγραφο κεφάλαιο, σκληρό για να το ζεις. Κάποτε είχα εμποδίσει να ζήσει ένα παρόμοιο ο Γιάννης και απορούσαν οι γιατροί κι ο Δήμος, για το δυναμικό ενδιαφέρον και την φιλία μου.
Αυτά,
κι αυτό δεν μπορώ να το αναπτύξω.
Πολλά τα κλειδωμένα λόγια μου. Όταν περάσει ο καιρός, αν είμαστε καλά! Καμπάνεεεεεεεες!
10 και 57!
Ο Γιάννης είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, πια!
Του μιλάω συχνά, ξέρω πως έφτασε ΨΗΛΑ, έτσι όπως τον έβλεπα να ζει, (αρρώστιες και δυσκολίες, εννοώ), δε μού λείπει, γιατί θα ήταν πολύ εγωιστικό να θέλω να ζει, έτσι!
...ΔΕ, δε, είναι "φρέσκια" η Φυγή του, μού το μαρτύρησαν πολύ καθυστερημένα, είναι κι άλλα, πολλά, δεν είμαι έτοιμη ακόμα, να μιλήσω όπως θέλω και Αν μπορώ, για τον Γιάννη!
Ξέρω καλά πως ο γιος του, η αδελφή του, όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι του πονούν και τους στοιχίζει η απουσία, έστω του ίσκιου του.
χμ, τελείως άσχετο με την έκφραση της στιγμής που γράφω, κοιτάζω δίπλα μου, έτυχε, να ετοιμάζω πάλι κάποια βιβλία να χαρίσω και βρέθηκαν μπροστά μου "ΟΙ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΚΩΝ".
...Χαμογέλασα... και το έφερα δίπλα στον υπολογιστή, πριν πολύ ώρα.
ΌΠοτε, θα το άνοιγα.
Νά, που το σχόλιο της Λαμπρινής, μ' έκανε να γράψω λόγια φτηνά, σαν τα δικά μου, και να μην αντιγράψω ποίημά του.
Και, το σχόλιο και βγήκαμε, όπως μπήκαμε.
Κάνει τζιζ η νύχτα και η μέρα μου, πάλι.
***
Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016
Για τον ΓΙάννη Τσίγκρα
Σας ευχαριστω ολους απο καρδιας για ολα τα καλα σας λογια.
Ευχαριστω εκ μερους ολης της οικογενειας.
Ειμαι πολυ θλιμμενος,αλλα και πολυ περηφανος.
Να'στε καλα!
Γιωργος.
Ευχαριστω εκ μερους ολης της οικογενειας.
Ειμαι πολυ θλιμμενος,αλλα και πολυ περηφανος.
Να'στε καλα!
Γιωργος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
(H φωτογραφία σου πάει κι έρχεται.... )...
Μιας που μπήκα, να γράψω όπως έγραψα στα φέις... Ο Γιάννης ήταν φίλος ... στα μπλογκ και στο φέις... Ο Θεός να τον αναπαύσει, μάς έκανε "παρέα" με την ποίησή του...
κάτι μάς λείπει... πια...