Σάββατο 7 Μαρτίου 2020

Νοσοκομειακοί γιατροί: Οι συστάσεις για τον κοροναϊό δεν εξαιρούν τη Θεία Κοινωνία

***
Για παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης σε σοβαρά θέματα υγείας μιλούν οι νοσοκομειακοί γιατροί


***

2 σχόλια:

  1. ΣΧ. Το ότι φέρνω μια είδηση από κάποια πηγή, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, πέρα απ' το ότι αυτή την πηγή έτυχε να βρω μπροστά μου, την συγκεκριμένη στιγμή. Εξηγούμαι, για να μην παρεξηγούμαι, καθ' ότι, ως πρώην περιπτερού, πάντα τα ξεφύλλιζα όλα, κι έτσι είχα πιο ολοκληρωμένη άποψη, για την όποια είδηση.



    Σ' αυτό το θέμα, λοιπόν, έχω να πω (βάση εμπειρίας), πολλά πράγματα... αλλά θα είμαι σύντομη.

    Νο, κέφι πια, για πολλές δημόσιες εξομολογήσεις...



    Έτσι κι αλλιώς, άλλαξαν τόσα πολλά στην Ορθοδοξία που όλοι μας κάποτε ξέραμε, οπότε, ναι, θα δούμε και πλαστικά κουταλάκια στην Θεία Κοινωνία, ακόμα και γάντια να φοράει ο Ιερέας, μην πω και μάσκα, ακόμα και κλειστές Εκκλησιές!

    Έχει φανεί προ καιρού, κατά που πάει το "Έργο".



    Οι γιατροί έχουν κάθε δικαίωμα να μιλούν επιστημονικά. Αυτός είναι ο ρόλος τους και η γνώση τους.

    Σου λένε πεθαίνει ο άνθρωπός σου, απόψε, κι εσύ Προσεύχεσαι με βάθος, κι ο άνθρωπός σου, ζει ακόμα, εδώ και 15 χρόνια!

    Πολλά τα παραδείγματα, που παραδέχτηκαν Θαύματα, ακόμα και οι γιατροί.

    Το αν πια, είναι ΟΛΟΙ οι Ιερείς στις μέρες μας είναι πραγματικά πιστοί, κι αν πιάνουν οι ευλογίες τους, αυτό είναι άλλο θέμα.

    Το ΚΑΛΟ είναι, πως όσοι πιστοί προσέρχονται - ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ, οπότε, νομίζω πως ΕΚΕΙ γίνεται το ΘΑΥΜΑ, οπότε και δεν κολλούν ή δεν κινδυνεύουν από "κάτι" άλλο!



    ...Έχω ένα άγραφο "κάτι" και κάκιστη εμπειρία, πριν χρόνια... που για να μην ξεχάσω φαίνεται και το "πάθημα", έγινε σεισμός στην πόλη μου!



    Έχω όμως και μια Καλή εμπειρία, όταν αρρώστησε η πεθερά μου, κι έπρεπε να είμαι δίπλα της, μέρα νύχτα και είχε Ηπατίτιδα C.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έφυγε σε 15 μέρες, έτσι ξαφνικά και οι συμβουλές των γιατρών και νοσοκόμων ήταν να φοράω γάντια, κ.λ.π. κ.λ.π.
    Είχα και οικογένεια πίσω μου, πέρα απ' την δική μου υγεία.
    Όμως... δίπλα μου μια γυναίκα υπέφερε, Έφευγε! Έκλαιγε, μάτωνε, ίδρωνε. Δεν μπορούσα να φοράω συνέχεια γάντια. Ένιωθα ότι την προσβάλλω, ότι δεν τιμάω... Κι έτσι, δεν ήταν λίγες οι φορές και που την αγκάλιασα και της σκούπισα τα δάκρυα και έπιασα την ματωμένη φλέβα ή το βαμβακάκι...
    Όταν το συνηδειτοποιούσα, έκανα Προσευχή στην Παναγιά μας.
    "Αν είναι Παναγιά μου, να κολλήσω, επειδή "στάθηκα" στην πεθερά μου, αν είναι έτσι, Εσύ μόνο ξέρεις, ας θυσιαστεί μόνο η νύφη, ΦΥΛΑΞΕ την οικογένεια..." Της έλεγα...
    Έφυγε, Αιωνία της η Μνήμη, η πεθερά μου, κάναμε όλοι μας εξετάσεις, ΚΙ ΕΚΕΙΝΗ μας "έκρινε" καθαρούς, μαζί με τους γιατρούς!
    Η Δύναμη της Πίστης, μεγάλο πράγμα, αλλά δεν ξέρω πια, ΑΝ και ΠΟΥ, ακριβώς, διδάσκεται!
    Αυτά!
    ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ κι η ΠΑΝΑΓΙΑ, μαζί ΜΑΣ!
    Μόνο αν Εκείνη το επιτρέψει, θα συμβεί, ότι είναι να συμβεί.
    Ξανά, αυτά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή