Καθώς βαδίζουμε προς το τέλος της χρονιάς και κάνουμε τους απολογισμούς μας.... για μένα το πιο σημαντικό πράγμα που μου συνέβη τούτη τη χρονιά είναι το εξης: παρόλο που είμαι σεσημασμένη κοιλιόδουλη και μπεκρού, ένα κινούμενο αίσχος, κράτησα τον λόγο που έδωκα στον Θεό, και φέτος τήρησα τις νηστείες όπως τις όρισε το Μοναστηριακό τυπικό. Και να το ιστορικό.
Στις 30 Οκτωβρίου του 2017 ήταν να δικάσω τρεις αιτήσεις υπερχρεωμένων μαζεμένες, συγγενών. Όμως εντελώς αδόκητα έπεσε ένα θανατικό στην οικογένεια, και οι άνθρωποι χέστηκαν για το δικαστήριο, και με το δίκιο τους. Εδώ είχαν τον πόνο τους!Κι ετσα, έψαξα τους αντιδίκους συναδέλφους των τραπεζών, να ερθουν να συναινέσουν στην αναβολή. Δε λέω, τα μωρά καλή τους ώρα συναίνεσαν όλοι, χωρίς αντίρρηση. Και βρεθήκαμε στο ακροατήριο, να πάρουμε την αναβολή. Κι εκεί γνώρισα την Κατερίνα, το επίθετο περισσεύει, που εκπροσωπούσε μια από τις αντιδίκους τράπεζες. Με το που είδα το πρόσωπό της κατάλαβα ότι κάτι γίνεται εδώ, και άμα τω πέρατι της αναβολής την άρπαξα και πήγαμε να την κεράσω καφέ, για την καλή της τη διάθεση να βοηθήσει τους χαροκαμένους.
Εκειά στον καφέ αποκαλύφθηκε αυτό που μου αποκαλύφθηκε: το κορίτσι είναι Χριστιανόπουλο... Τέκνον Ημέρας. Τι σημασία έχει που εργάζεται ως δικηγόρος σε τράπεζα? Κάποιος πρέπει να το κάνει κι αυτό, και εννοείται ότι δεν είναι όλοι αδηφάγα καθάρματα, ίσα ίσα, κόσμος πολύς που κάνει αυτή τη δουλεια είναι ντρέτος, είναι Υιοι Φωτός που τάχθηκαν εκειά για να βοηθούν τον κοσμάκη με τον τρόπο τους.
Τέλος πάντων, ανταλλάξαμε τηλέφωνα και χωριστήκαμε με αγάπη, δίνοντας υπόσχεση να ξαναβρεθούμε.
Ο Θεός τα έδοξε έτσι ώστε η επόμενη φορά να είναι πολύ σύντομα.
1 Νοεμβρίου πέρσι, δυο μέρες μετά από εκείνη την αναβολή, βρέθηκα στο Πταισματοδικείο Χαλανδρίου να δικασω ένα πταίσμα. Αμέριμνη και χαρούμενη, χτυπάει το τηλέφωνό μου εννέα παρά πέντε το πρωί, πριν ανέβει η έδρα του Πταισματοδικείου. Παραξενεμένη το σηκώνω, άγνωστο το νούμερο, και.... "Ελα Αναστασία, η Κατερίνα είμαι!"
Ωχ! Γεια σου Κατερίνα μου! Καλό μήνα! Τι τηλέφωνο είναι αυτό? Δεν είναι το δικό σου!
Είναι της συναδέλφου της τράπεζας τάδε, εγώ δεν είχα μονάδες.
Αρχισαν να με ζώνουν τα φίδια.
"Τι έγινε ρε Κατερίνα;"
Μα καλά, δεν θα έρθεις? Σήμερα στην Αθήνα δικάζουμε την υπόθεση δείνα.
Κι έτσι ΄πως είμαι ρε μάγκες, σωριάζομαι λιπόθυμη.
Την υπόθεση δείνα, την είχα καταθέσει το 2013. Από τότε αλλάξαμε τέσσερα ημερολόγια. Ε, στο τελευταίο, του 2017, έκανα το μοιραίο λάθος και πέρασα την ημερομηνία της δικασίμου 11 Νοεμβρίου, αντί για 1. Ανθρωποι είμαστε γαμώ το κερατό μου, αλλά είμαστε και δικηγόροι, και τα λάθη μας μπορούν να κοστίσουν ζωές....
Πρώτη φορά μου είχε συμβεί αυτό. Κι επειδή ο Θεός ήξερε ότι θα πήγαινα να φουντάρω από την ταρατσα, από ντροπή και ευθιξία και φιλότιμο, έβαλε αυτή την αγία γυναίκα, την αντίδικο, τη δικηγόρο της τράπεζας που είχα γνωρίσει δυο μόλις μέρες πριν, να με πάρει τηλέφωνο. Να μου σώσει τη ζωή.
Πόσες πιθανότητες δίνετε παίδες να τύχει να είναι αντίδικός σου ένας άνθρωπος που γνώρισες μόλις πριν από δυο μέρες????????? Από μια τράπεζα που απασχολεί 2000 ανθρώπους??? Θα σας πω εγώ: ΚΑΜΙΑ.
Η αγία αυτή γυναίκα κράτησε την υπόθεση, έψησε και τις άλλες τράπεζες να συναινέσουν σε αναβολή, ο πελάτης μου με πήρε και με πήγε φυσέκι στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, πήραμε αναβολή, η Πρόεδρος σταυροκοπιόταν με τη φατσα μου θυμάμαι, τόσο άσπρη ήμουν, και φύγαμε να πάμε στην ευχή της Παναγίας.
Σ αυτή τη γυναίκα, την Κατερίνα της τραπέζης, χρωστάω τη ζωή μου.
Χαλάλι της η Νηστεία μου μια ολόκληρη χρονια.
Κι επειδή ο Θεός βρίσκει τον τρόπο να μας πείθει να κάνουμε τα σωστά, ψήθηκα να συνεχίσω και τον καινούργιο χρόνο. Ρε για πάντα! Αξίζει τον κόπο!
Αυτό ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που μου συνέβη το 2018. Ξεκίνησε από το 2017 και θα κρατησει για όσο θέλει ο Θεός.
Δώστε σημασία στα σημεία, παίδες......
#5_πριν_το_τέλος
Στις 30 Οκτωβρίου του 2017 ήταν να δικάσω τρεις αιτήσεις υπερχρεωμένων μαζεμένες, συγγενών. Όμως εντελώς αδόκητα έπεσε ένα θανατικό στην οικογένεια, και οι άνθρωποι χέστηκαν για το δικαστήριο, και με το δίκιο τους. Εδώ είχαν τον πόνο τους!Κι ετσα, έψαξα τους αντιδίκους συναδέλφους των τραπεζών, να ερθουν να συναινέσουν στην αναβολή. Δε λέω, τα μωρά καλή τους ώρα συναίνεσαν όλοι, χωρίς αντίρρηση. Και βρεθήκαμε στο ακροατήριο, να πάρουμε την αναβολή. Κι εκεί γνώρισα την Κατερίνα, το επίθετο περισσεύει, που εκπροσωπούσε μια από τις αντιδίκους τράπεζες. Με το που είδα το πρόσωπό της κατάλαβα ότι κάτι γίνεται εδώ, και άμα τω πέρατι της αναβολής την άρπαξα και πήγαμε να την κεράσω καφέ, για την καλή της τη διάθεση να βοηθήσει τους χαροκαμένους.
Εκειά στον καφέ αποκαλύφθηκε αυτό που μου αποκαλύφθηκε: το κορίτσι είναι Χριστιανόπουλο... Τέκνον Ημέρας. Τι σημασία έχει που εργάζεται ως δικηγόρος σε τράπεζα? Κάποιος πρέπει να το κάνει κι αυτό, και εννοείται ότι δεν είναι όλοι αδηφάγα καθάρματα, ίσα ίσα, κόσμος πολύς που κάνει αυτή τη δουλεια είναι ντρέτος, είναι Υιοι Φωτός που τάχθηκαν εκειά για να βοηθούν τον κοσμάκη με τον τρόπο τους.
Τέλος πάντων, ανταλλάξαμε τηλέφωνα και χωριστήκαμε με αγάπη, δίνοντας υπόσχεση να ξαναβρεθούμε.
Ο Θεός τα έδοξε έτσι ώστε η επόμενη φορά να είναι πολύ σύντομα.
1 Νοεμβρίου πέρσι, δυο μέρες μετά από εκείνη την αναβολή, βρέθηκα στο Πταισματοδικείο Χαλανδρίου να δικασω ένα πταίσμα. Αμέριμνη και χαρούμενη, χτυπάει το τηλέφωνό μου εννέα παρά πέντε το πρωί, πριν ανέβει η έδρα του Πταισματοδικείου. Παραξενεμένη το σηκώνω, άγνωστο το νούμερο, και.... "Ελα Αναστασία, η Κατερίνα είμαι!"
Ωχ! Γεια σου Κατερίνα μου! Καλό μήνα! Τι τηλέφωνο είναι αυτό? Δεν είναι το δικό σου!
Είναι της συναδέλφου της τράπεζας τάδε, εγώ δεν είχα μονάδες.
Αρχισαν να με ζώνουν τα φίδια.
"Τι έγινε ρε Κατερίνα;"
Μα καλά, δεν θα έρθεις? Σήμερα στην Αθήνα δικάζουμε την υπόθεση δείνα.
Κι έτσι ΄πως είμαι ρε μάγκες, σωριάζομαι λιπόθυμη.
Την υπόθεση δείνα, την είχα καταθέσει το 2013. Από τότε αλλάξαμε τέσσερα ημερολόγια. Ε, στο τελευταίο, του 2017, έκανα το μοιραίο λάθος και πέρασα την ημερομηνία της δικασίμου 11 Νοεμβρίου, αντί για 1. Ανθρωποι είμαστε γαμώ το κερατό μου, αλλά είμαστε και δικηγόροι, και τα λάθη μας μπορούν να κοστίσουν ζωές....
Πρώτη φορά μου είχε συμβεί αυτό. Κι επειδή ο Θεός ήξερε ότι θα πήγαινα να φουντάρω από την ταρατσα, από ντροπή και ευθιξία και φιλότιμο, έβαλε αυτή την αγία γυναίκα, την αντίδικο, τη δικηγόρο της τράπεζας που είχα γνωρίσει δυο μόλις μέρες πριν, να με πάρει τηλέφωνο. Να μου σώσει τη ζωή.
Πόσες πιθανότητες δίνετε παίδες να τύχει να είναι αντίδικός σου ένας άνθρωπος που γνώρισες μόλις πριν από δυο μέρες????????? Από μια τράπεζα που απασχολεί 2000 ανθρώπους??? Θα σας πω εγώ: ΚΑΜΙΑ.
Η αγία αυτή γυναίκα κράτησε την υπόθεση, έψησε και τις άλλες τράπεζες να συναινέσουν σε αναβολή, ο πελάτης μου με πήρε και με πήγε φυσέκι στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, πήραμε αναβολή, η Πρόεδρος σταυροκοπιόταν με τη φατσα μου θυμάμαι, τόσο άσπρη ήμουν, και φύγαμε να πάμε στην ευχή της Παναγίας.
Σ αυτή τη γυναίκα, την Κατερίνα της τραπέζης, χρωστάω τη ζωή μου.
Χαλάλι της η Νηστεία μου μια ολόκληρη χρονια.
Κι επειδή ο Θεός βρίσκει τον τρόπο να μας πείθει να κάνουμε τα σωστά, ψήθηκα να συνεχίσω και τον καινούργιο χρόνο. Ρε για πάντα! Αξίζει τον κόπο!
Αυτό ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που μου συνέβη το 2018. Ξεκίνησε από το 2017 και θα κρατησει για όσο θέλει ο Θεός.
Δώστε σημασία στα σημεία, παίδες......
#5_πριν_το_τέλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου