ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ…….
Τόσο καιρό μάθαμε στο εύκολο, ήρθε η ώρα να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας και να βαδίσουμε το σωστό δρόμο, τον ανήφορο.
Η επιλογή στη ζωή είναι όπως τα μονοπάτια της Αρετής και της Κακίας.
Κάποτε ο Ηρακλής καθισμένος σε κάποιο σταυροδρόμι, είδε να περνούν από μπροστά του δύο πανέμορφες κοπέλες. Η μια, η Κακία, του έδειξε έναν εύκολο δρόμο, στρωμένο με ροδοπέταλα. Η διαδρομή σ’ αυτό το μονοπάτι είναι γεμάτη από ευκολίες και απολαύσεις χωρίς μέτρο. Το «εμείς» φεύγει και μένει μόνο το «εγώ». Το πάτημα επί πτωμάτων και οι λυκοφιλίες αναγκαίες προϋποθέσεις προς αποφυγή αποτυχίας. Το τέλος όμως είναι αμφίβολο, αφού πραγματικός στόχος δεν υπάρχει.
Η άλλη κοπέλα, η Αρετή, του έδειξε ένα δύσκολο δρόμο, γεμάτο κοφτερές πέτρες και αγκάθια, στενό και δύσβατο. Εκεί το βάδισμα είναι δύσκολο και ο δρόμος ανηφορικός. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής βρίσκεις, όμως, πραγματικούς φίλους,συνοδοιπόρους, κι ας είναι και λίγοι. Εκεί το «εγώ» δεν φεύγει, αλλά υπάρχει ως ελεύθερο κομμάτι στο «εμείς». Ούτε οι χαρές απουσιάζουν, ούτε τα γλέντια. Η διασκέδαση είναι ωστόσο μέρος του να ξαποστάσεις και όχι του να ξεσπάσεις.
Τον δεύτερο δρόμο τον βαδίζουν λιοντάρια, άνθρωποι της διπλανής πόρτας που ούτε καν τους παίρνει το μάτι του καθημερινού ανθρώπου. Όταν έρχεται η ώρα γίνονται γνωστοί από τα γεγονότα.
Η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά τους ανιδιοτελείς ορειβάτες της, που πάντα, όταν ο κόμπος έφτανε στο χτένι, την «ξελάσπωναν» και μάλιστα χωρίς να ζητούν τίποτα ως αντάλλαγμα. Τους έφτανε η χαρά των συνανθρώπων τους. Αυτή τους η στάση γέννησε τη λέξη «φιλότιμο», που δεν μεταφράζεται σε καμία άλλη γλώσσα και υπάρχει ακόμα εντός και εκτός κράτους. Αρκεί η μαγιά, όπως ονόμαζε ο μεγάλος Μακρυγιάννης την ποιότητα του Ελληνισμού, να ξαναφουσκώσει για να επικαλύψει το όλον.
Στο ποτάμι δεν πνίγεσαι όταν κολυμπάς κόντρα στο ρεύμα και από το σπήλαιο του Σωκράτη βγαίνεις μόνο σκαρφαλώνοντας. Βαδίζοντας στον ανήφορο.
Ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Ιωάννη καθώς περπατούσε σε μια άγνωστη περιοχή αντικρίζει ένα μικρό εξωκλήσι.
Θέλησε να πάει να προσκυνήσει και να ανάψει ένα κερί. Μόλις έφτασε έξω από την πόρτα βγαίνει από το εξωκκλήσι ένας ιερέας. Αφού ο Ιωάννης πήρε την ευλογία του ιερέα, ο ιερέας τον προσκάλεσε να τον κεράσει ένα καφέ και ένα λουκούμι. Ο Ιωάννης δεν έχασε την ευκαιρία και θέλησε να κάνει κάποιες ερωτήσεις στον ιερέα.
– Πως πρέπει να ν’ αγαπούμε το Θεό, γέροντά μου, ρώτησε.
– Αγαπώντας τους ανθρώπους, παιδί μου.
– Και πώς πρέπει ν’ αγαπούμε τους ανθρώπους;
– Μοχτώντας να τους φέρουμε στο σωστό δρόμο.
– Και ποιος είναι ο σωστός δρόμος;
– Ο ανήφορος.
Η επιλογή στη ζωή είναι όπως τα μονοπάτια της Αρετής και της Κακίας.
Κάποτε ο Ηρακλής καθισμένος σε κάποιο σταυροδρόμι, είδε να περνούν από μπροστά του δύο πανέμορφες κοπέλες. Η μια, η Κακία, του έδειξε έναν εύκολο δρόμο, στρωμένο με ροδοπέταλα. Η διαδρομή σ’ αυτό το μονοπάτι είναι γεμάτη από ευκολίες και απολαύσεις χωρίς μέτρο. Το «εμείς» φεύγει και μένει μόνο το «εγώ». Το πάτημα επί πτωμάτων και οι λυκοφιλίες αναγκαίες προϋποθέσεις προς αποφυγή αποτυχίας. Το τέλος όμως είναι αμφίβολο, αφού πραγματικός στόχος δεν υπάρχει.
Η άλλη κοπέλα, η Αρετή, του έδειξε ένα δύσκολο δρόμο, γεμάτο κοφτερές πέτρες και αγκάθια, στενό και δύσβατο. Εκεί το βάδισμα είναι δύσκολο και ο δρόμος ανηφορικός. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής βρίσκεις, όμως, πραγματικούς φίλους,συνοδοιπόρους, κι ας είναι και λίγοι. Εκεί το «εγώ» δεν φεύγει, αλλά υπάρχει ως ελεύθερο κομμάτι στο «εμείς». Ούτε οι χαρές απουσιάζουν, ούτε τα γλέντια. Η διασκέδαση είναι ωστόσο μέρος του να ξαποστάσεις και όχι του να ξεσπάσεις.
Τον δεύτερο δρόμο τον βαδίζουν λιοντάρια, άνθρωποι της διπλανής πόρτας που ούτε καν τους παίρνει το μάτι του καθημερινού ανθρώπου. Όταν έρχεται η ώρα γίνονται γνωστοί από τα γεγονότα.
Η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά τους ανιδιοτελείς ορειβάτες της, που πάντα, όταν ο κόμπος έφτανε στο χτένι, την «ξελάσπωναν» και μάλιστα χωρίς να ζητούν τίποτα ως αντάλλαγμα. Τους έφτανε η χαρά των συνανθρώπων τους. Αυτή τους η στάση γέννησε τη λέξη «φιλότιμο», που δεν μεταφράζεται σε καμία άλλη γλώσσα και υπάρχει ακόμα εντός και εκτός κράτους. Αρκεί η μαγιά, όπως ονόμαζε ο μεγάλος Μακρυγιάννης την ποιότητα του Ελληνισμού, να ξαναφουσκώσει για να επικαλύψει το όλον.
Στο ποτάμι δεν πνίγεσαι όταν κολυμπάς κόντρα στο ρεύμα και από το σπήλαιο του Σωκράτη βγαίνεις μόνο σκαρφαλώνοντας. Βαδίζοντας στον ανήφορο.
Ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Ιωάννη καθώς περπατούσε σε μια άγνωστη περιοχή αντικρίζει ένα μικρό εξωκλήσι.
Θέλησε να πάει να προσκυνήσει και να ανάψει ένα κερί. Μόλις έφτασε έξω από την πόρτα βγαίνει από το εξωκκλήσι ένας ιερέας. Αφού ο Ιωάννης πήρε την ευλογία του ιερέα, ο ιερέας τον προσκάλεσε να τον κεράσει ένα καφέ και ένα λουκούμι. Ο Ιωάννης δεν έχασε την ευκαιρία και θέλησε να κάνει κάποιες ερωτήσεις στον ιερέα.
– Πως πρέπει να ν’ αγαπούμε το Θεό, γέροντά μου, ρώτησε.
– Αγαπώντας τους ανθρώπους, παιδί μου.
– Και πώς πρέπει ν’ αγαπούμε τους ανθρώπους;
– Μοχτώντας να τους φέρουμε στο σωστό δρόμο.
– Και ποιος είναι ο σωστός δρόμος;
– Ο ανήφορος.
Εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο ποιο δρόμο θα Πάρεις;
«Υπάρχει ένας δρόμος που φαίνεται στον άνθρωπο ότι είναι σωστός, αλλά το τέλος του οδηγεί στο θάνατο».
«Υπάρχει ένας δρόμος που φαίνεται στον άνθρωπο ότι είναι σωστός, αλλά το τέλος του οδηγεί στο θάνατο».
«Ο δρόμος ο δικός μου ή ο δρόμος ο δικός σου; Ποια είναι η διαφορά;
Πολλοί φιλονικούν και λένε: «Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο δικό σου και στο δικό μου το δρόμο για τον Ουρανό; Δεν οδηγούν τελικά όλες οι θρησκείες στον παράδεισο;»
Πολλοί φιλονικούν και λένε: «Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο δικό σου και στο δικό μου το δρόμο για τον Ουρανό; Δεν οδηγούν τελικά όλες οι θρησκείες στον παράδεισο;»
Προσέξτε πρώτα απ’ όλα το εξής: » Ένας δρόμος που φαίνεται σωστός». Όταν πρόκειται για το θέμα του αιώνιου προορισμού σου, είναι βασικό να είσαι απόλυτα βέβαιος ότι έχεις δίκιο! Ο Σατανάς είναι «ο πατέρας του ψεύδους» είπε ο Ιησούς στον Ιωάννη 8:44. Εξαπατάει τους ανθρώπους, πείθοντάς τους ότι «ο δρόμος τους» είναι ο σωστός. Ο διάβολος θέλει να πιστέψεις ότι όπως ακριβώς όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στη Ρώμη κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας της, έτσι και όλοι «οι πνευματικοί δρόμοι» θα οδηγήσουν στον Ουρανό. Παρόλο που αυτό μπορεί να φαίνεται σωστό σε κάποιους, είναι παρόλα αυτά ένα ψέμα!
Έχεις ποτέ βρεθεί στη θέση να είσαι απόλυτα βέβαιος ότι έχεις δίκιο για κάτι κι έπειτα ν’ ανακαλύψεις ότι είχες άδικο; Και βέβαια θα έχεις, όπως και όλοι μας κάποια στιγμή στη ζωή μας. Ίσως αυτό να έχει συμβεί σ’ ένα διαγώνισμα όταν διάλεξες μια απάντηση… Νόμιζες ότι ήταν σωστή, αλλά ήταν λάθος… Ή καθώς διηγείσαι ένα γεγονός που έχει συμβεί στο παρελθόν, μιλάς με απόλυτη βεβαιότητα γι’ αυτό, λέγοντας ότι έτσι είχαν συμβεί τα πράγματα, ενώ κάποιος φίλος ή συγγενής σε διαψεύδει και σε διορθώνει σχετικά με το περιστατικό αυτό! Τότε ξαφνικά, αντιλαμβάνεσαι ότι έκανες λάθος καθώς ξαναφέρνεις στο νου σου εκείνο το γεγονός! Παράξενο δεν είναι αλήθεια; Μερικές φορές είμαστε τόσο βέβαιοι για τον εαυτό μας…
Η Αγία Γραφή μας λέει: «Υπάρχει ένας δρόμος που ΦΑΙΝΕΤΑΙ σωστός στον άνθρωπο». Ο δρόμος ο δικός σου φαίνεται να είναι σωστός!
Τα συναισθήματα και οι γνώμες είναι υποκειμενικά, έρχονται και φεύγουν. Η αλήθεια και τα γεγονότα όμως, είναι αμετάβλητα και σταθερά.
Τα συναισθήματα και οι γνώμες είναι υποκειμενικά, έρχονται και φεύγουν. Η αλήθεια και τα γεγονότα όμως, είναι αμετάβλητα και σταθερά.
Προσέξτε ότι το τελευταίο μέρος του εδαφίου λέει: «αλλά το τέλος του δρόμου αυτού οδηγεί στο θάνατο». Παίρνοντας το λανθασμένο δρόμο θα οδηγηθείς στην αιώνια Κόλαση! Ο δρόμος του ανθρώπου δεν είναι και δρόμος του Θεού! Ο δρόμος του ανθρώπου ποτέ δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της αμαρτίας. Η θρησκευτική φιλοσοφία και οι διάφορες θεολογίες μπορεί να φαίνονται ότι είναι ο σωστός δρόμος, αλλά η αμαρτία θα πρέπει να αποζημιωθεί! «Γιατί ο μισθός που δίνει η αμαρτία είναι ο θάνατος, ενώ το δώρο που χαρίζει ο Θεός είναι η αιώνια ζωή, την οποία έφερε ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριός μας». Ρωμαίους 6:23. Ο δρόμος του ανθρώπου δεν αποζημιώνει για την αμαρτία του.
ΑΪΔΙΝΙΟ 1
Ο δρόμος του Θεού οδηγεί στην αιώνια ζωή και στον Ουρανό! Ο Ιησούς μας προειδοποίησε λέγοντας: «Μπείτε από τη στενή πύλη, γιατί είναι πλατιά η πύλη κι ευρύχωρη η οδός που οδηγεί στο χαμό, και πολλοί μπαίνουν απ’ αυτήν». «Ματθαίος 7:13. Η μεγαλύτερη πλειονότητα του κόσμου βαδίζει στο λανθασμένο δρόμο σύμφωνα με το Λόγο του Θεού. Ο Λόγος του Θεού λέει: «είναι ευρύχωρη η οδός που οδηγεί στο χαμό».
ΑΪΔΙΝΙΟ 1
Ο δρόμος του Θεού οδηγεί στην αιώνια ζωή και στον Ουρανό! Ο Ιησούς μας προειδοποίησε λέγοντας: «Μπείτε από τη στενή πύλη, γιατί είναι πλατιά η πύλη κι ευρύχωρη η οδός που οδηγεί στο χαμό, και πολλοί μπαίνουν απ’ αυτήν». «Ματθαίος 7:13. Η μεγαλύτερη πλειονότητα του κόσμου βαδίζει στο λανθασμένο δρόμο σύμφωνα με το Λόγο του Θεού. Ο Λόγος του Θεού λέει: «είναι ευρύχωρη η οδός που οδηγεί στο χαμό».
«Πολλοί», μας λέει η Γραφή ακολουθούν τα κοσμικά τεχνάσματα και τις φιλοσοφίες του διαβόλου. Ίσως να σου έχουν πει να μην ανησυχείς, γιατί «ένας Θεός αγάπης δεν θα μπορούσε ποτέ να στείλει κάποιον στην Κόλαση». Να μην ανησυχείς, γιατί «εσύ δεν είσαι τόσο κακός όσο μερικοί άλλοι».
Να μην ανησυχείς, γιατί «εσύ γεννήθηκες σε μια Χριστιανική χώρα».
Σου ξαναλέω όμως, ότι: «Υπάρχει ένας δρόμος που φαίνεται σωστός στον άνθρωπο, αλλά το τέλος του οδηγεί στο θάνατο. Παροιμίες 16:25.
Να μην ανησυχείς, γιατί «εσύ γεννήθηκες σε μια Χριστιανική χώρα».
Σου ξαναλέω όμως, ότι: «Υπάρχει ένας δρόμος που φαίνεται σωστός στον άνθρωπο, αλλά το τέλος του οδηγεί στο θάνατο. Παροιμίες 16:25.
Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Κανείς δεν πάει κοντά στον Πατέρα παρά μόνο αν περάσει από μένα». Ιωάννης 14:6.
Οι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν το σωστό δρόμο, αλλά δεν μπορούν να τον δουν. Οι άνθρωποι προσπαθούν ν’ ακούσουν ποιος είναι ο σωστός δρόμος, αλλά δεν ακούνε γι’ αυτόν. Λίγοι είναι εκείνοι που τον βρίσκουν. Οι καρδιές τους έχουν σκληρύνει από την υπερηφάνεια και τον εγωισμό. Τα μάτια τους έχουν τυφλωθεί από τη θρησκευτική υποκρισία, και την κοινωνική αδικία, και αποφασίζουν να τραβήξουν το δικό τους το δρόμο. Αυτό είναι το δίλημμα του αμαρτωλού ανθρώπου! » Όλοι εμείς πλανιόμασταν σαν πρόβατα, είχε πάρει καθένας μας το δικό του δρόμο. Μα ο Κύριος έκανε να πέσει πάνω Του όλων μας η ανομία. Ησαΐας 53:6.
Οι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν το σωστό δρόμο, αλλά δεν μπορούν να τον δουν. Οι άνθρωποι προσπαθούν ν’ ακούσουν ποιος είναι ο σωστός δρόμος, αλλά δεν ακούνε γι’ αυτόν. Λίγοι είναι εκείνοι που τον βρίσκουν. Οι καρδιές τους έχουν σκληρύνει από την υπερηφάνεια και τον εγωισμό. Τα μάτια τους έχουν τυφλωθεί από τη θρησκευτική υποκρισία, και την κοινωνική αδικία, και αποφασίζουν να τραβήξουν το δικό τους το δρόμο. Αυτό είναι το δίλημμα του αμαρτωλού ανθρώπου! » Όλοι εμείς πλανιόμασταν σαν πρόβατα, είχε πάρει καθένας μας το δικό του δρόμο. Μα ο Κύριος έκανε να πέσει πάνω Του όλων μας η ανομία. Ησαΐας 53:6.
Σε παρακαλώ αγαπητέ μου, να σκεφτείς σοβαρά ποια κατεύθυνση έχεις πάρει εσύ στη ζωή σου. Είσαι μαζί με τον Χριστό, βαδίζοντας στο δρόμο του Θεού που οδηγεί στην αιώνια ζωή; Ή περπατάς στο δικό σου, το δρόμο που οδηγεί στην αιώνια καταστροφή; Σε ενθαρρύνω να εξετάσεις την καρδιά σου. Αν σε χτυπούσε κάποια τραγωδία σήμερα, κι έφευγες για την αιωνιότητα, είσαι απόλυτα βέβαιος ότι θα πήγαινες στον Ουρανό; Έχεις δεχτεί τον Χριστό σαν προσωπικό σου Σωτήρα; «Αυτός είναι ο δρόμος, ακολουθήστε τον».
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εάν επιθυμείς μπορείς από κάτω μπορείς να γράψεις το δικό σου σχόλιο αλλά και ονόματα που θέλεις να διαβάζονται κατά την ώρα της προσκομιδής.
πηγή
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου